Vandaag, 21 juni, is het de zomer zonnewende š Litha
Vandaag is het de langste dag met de kortste nacht.
Vanaf overmorgen worden de dagen elke dag weer een heel klein beetje korter, om weer meer ruimte te geven aan de ānachtā.
Altijd een mooi moment om te bekijken wat je nog in het volle (zon)licht wilt zetten, wat er deze zomer nog mag groeien nu je de kracht van het licht nog ten volle kunt benutten. Wat wil je nog tot bloei brengen voor de nacht weer groter groeit en het in het verholene valt?
Gek genoeg voelt het voor mij niet helemaal kloppend vandaag. Ik heb zelfs even gecheckt of de kalender en de zon wel gelijk lopen. Maar het is toch echt vandaag de langste dag (of eigenlijk zijn het een paar dagen). Ik krijg mijn vinger er niet op. Het voelt alsof het nog niet helemaal vrij komt ofzo, we er nog net niet helemaal zijn.... Misschien omdat de zon zich nog niet heeft laten zien vandaag en er een wolkendek tussen ligt? Of omdat het voelt alsof de wereld weer flink op z'n kop staat, terwijl we tegelijk ons oude ritme weer proberen terug te vinden nu alle C beperkingen zijn opgeheven, maar dat ook niet mee blijkt te vallen en we dat stilletjes diep van binnen misschien ook wel niet meer willen (of kunnen), maar dat nog niet willen horen en uit alle macht proberen de ratrace weer bij te houden. Het geeft een chaotische, soms ronduit paniekerige energie met korte lontjes, rommelige hoofden, vermoeidheid en slapeloosheid. Het is hard werken om daarin bij jezelf te blijven, aan te kijken en helen wat er wordt losgewoeld, en zo onder die stroom te blijven zitten ipv je er door mee te laten slepen. Maar intense energie hoort ook bij deze tijd van het jaar. In de zomer worden we altijd flink uitgedaagd, juist omdat we dan weer meer naar buiten keren en dat in overeenstemming proberen te brengen met onze laatste innerlijke verworvenheden & groei van de voorliggende periode. Maar toch voelt het nu anders. Het voelt een beetje alsof de tijdlijnen door elkaar lopen, er daar een verschuiving in plaatsvind. Zelfs allerlei afspraken lopen de afgelopen dagen niet volgens planning. Het voelt ook alsof we nog niet aan de top staan van iets, maar eerder aan het prille begin. Alsof de boel flink wordt omgeploegd om te zaaien ipv dat alles in volle groei en bloei staat om vrucht te zetten en verder te rijpen.... Een goed moment dus om eens even te bekijken en bezinnen of de ingeslagen weg nog wel klopt. Misschien is het tijd om een beetje koers bij te stellen of zelfs rechtsomkeer te maken. Ben jij wel werkelijk dat nieuwe pad ingeslagen dat je wilde of loop je ongemerkt nog of weer op je oude pad, maar dan met nieuwe āschoenenā waardoor het anders lijkt dan eerst? Of ben je terug op je oude vertrouwde pad gestapt vanuit een oud verlangen of vertrouwen, maar past het je niet meer zo lekker als je dacht? Of misschien ben je wel in een soort van stilstand gekomen, op een kruispunt vol mogelijke mogelijkheden en kansen, en weet je niet welke richting uit te gaan? Misschien snuffel je de verschillende paden wel, zonder er werkelijk eentje in te durven gaan. Of heb je het gevoel vast te zitten op het pad waar je nu staat en is het tijd om knopen door te hakken? Probeer het eens van een afstandje te bezien, en kijk welke inzichten en vooral welke richting dat je brengt, en durf zo nodig van koers te veranderen. Je zult versteld staan hoe verfrissend dan kan werken! Zo kan deze zomerzonnewende ook jouw persoonlijke keerpunt worden en jou de richting in wende waar jouw innerlijke zonnetje van gaat stralenā¦.
Mooie zomerzonnewende š
šVivianne
š·Pixibay
Comments